หนูสองตัวกับความไม่เอาไหนของผม

        รัก...หรือแค่การรอคอย...คนรักที่จากไป

                 ความรักเดี๋ยวนี้มันเกิดขึ้นง่ายในปัจจุบัน เพียงแค่คนสองคนมองตาก็สามารถสื่อถึงรักได้ และแน่นอนทุกคืนเราจะฝันดี บางครั้งก็ละเมอจนยิ้มแก้มปริออกมาก  ความรักเป็นสิ่งเพียงแค่คนสองคนเข้าใจกัน และใจตรงกันเท่านั้นเอง การมอบสิ่งดีๆให้แก่กัน เรานั้นไม่ขออะไรมากแค่การมอบความจริงใจให้แก่เราเท่านั้นเอง หลายครั้งนะที่รักของหลายคู่หลายคนจะถดถอยหรือจืดจางลงไป บางอย่างมันแค่เกิดจากการที่เราไม่มองตากัน หรือบางอย่างบางเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน ก็อาจจะทำให้ความสัมพันธ์นั้นลดลง  เพียงแค่สิ่งนี้เหรอที่ทำให้รักมันลดลง เพียงแค่นี้เองเหรอที่เป็นสาเหตุให้เราไม่มองหน้ากัน ฉันว่ามันยากที่จะพูดได้ หากเขารักเราจริงเขาต้องเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เรากำลัง เผชิญอยู่ตอนนี้ เขาจะรู้หรือไม่ว่าทุกวันทุกเวลาที่เราเฝ้ารอเสียงโทรศัพท์จากเขาแต่ก็ไม่มีแม้แต่แสงไฟที่หน้าจอหรือชื่อเธอส่งข้อความมา มันเหนื่อยมันเหนื่อยนะกับการพูดคำบางคำว่าขอโทษเพราะการที่เราไม่ได้เป็นผู้ทำผิดเอง แต่ทำไมที่ทุกครั้งเราก็ต้องเป็นฝ่ายปริปากขอโทษเองไปจนได้ สิ่งที่ทำไปเพราะเรารักเขา เรารักเขามาก รักจนมิอาจจะเผื่อใจให้ใครนอกจากพ่อและแม่ บางเวลานะที่คำว่าขอโทษมิอาจจะพูดออกไปได้ ซึ่งมันก็ต้องใช้เวลาในการปรับความเข้าใจ เวลาเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องพิสูจน์รักแท้ และความเข้าใจกัน  แต่หากวันใดที่รักเกิดความไม่เข้าใจกันหรือว่าเขามีคนใหม่ เราก็ควรที่จะปล่อยเขาไปแม้ว่าเราจะเสียใจกับเหตุการณ์นั้น แต่เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันให้ได้ แค่คำว่าอกหักไม่ได้ทำให้เราเจ็บปวดจนยืนบนโลกนี้ไม่ได้ เราจะต้องสู้ต่อไป และหวนกลับมาพิจารณาตนเองอีกครั้งว่าเราบกพร่องตรงไหน เรียนรู้ความเจ็บช้ำในวันนี้และเริ่มต้นกับคนที่ดีพร้อมและเข้าใจเราใหม่อีกครั้งอย่างมีความสุข แต่หากว่าเรารักเขามากและจริงใจกับเขาตลอดเวลาและไม่คิดจะหาคนใหม่ เราก็ควรตั้งความหวังและมุ่งสู่การรอคอย รอคอยปาฏิหาริย์เผื่อวันใดเขาจะกลับมาและใช้ชีวิตกับเราอย่างเดิม แค่ให้เขาได้รู้ว่าเรา จะรอคอยเขาจนกว่าเขาจะกลับมาและเริ่มต้นใหม่ด้วยความรักและเข้าใจกับเขาต่อไป  หรือแม้เขาจะไม่กลับมาหาเราอีกแล้วก็ขอให้เขารู้ว่าครั้งหนึ่งนะที่เราได้รักกัน เราได้คบกัน และก็ขอให้เขาใช้ชีวิตกับคนที่เธอรักอย่างมีความสุขตลอดไป