อ่านชีวิต อ่านวรรณกรรม ธัชนนท์ เสน่ห์

โศกนาฏกรรมในงานเขียน ฮ่าๆๆๆ………มึงเห็นไหม มึงเห็นท้องฟ้านั้นไหม ว่ามันสวยงามขนาดไหน ฮ่าๆๆ กูนี้แหละ คือผู้ที่บรรจงสร้างมัน กู กูคนเดียว ฮ่าๆๆๆ …… กรัง…ชายหนุ่มวัยกลางคนตะโกนดังขึ้นกลางสี่แยกไฟแดง มันบ้า ไอ้นี่มันเป็นคนบ้า แถวย่านนี้วะ ใครๆก็รู้จักมัน มันค่อนข้างเสียสติ หลายสัปดาห์ที่แล้ว มันฆ่าหมาที่ตลาด ตายแบบสดๆ บางคนก็เล่าว่ามันเป็นผีปอบ แต่กูว่าไม่วะ กูว่ามันหลอนเสียมากกว่า มันก็ไม่ต่างอะไรไปจากหมาที่ถูกฆ่านั้นแหละ มันโง่…ชายหนุ่มวัยหกสิบพูดขึ้นขณะเดินอยู่ริมถนน กับ พ่อค้าขายอักษร………….ผมว่าเราน่าจะหาทางเอาเขาไปรักษานะครับ ยิ่งปล่อยไว้แบบนี้ ดีไม่ดีเวลาเขาเกิดเสียสติ วิ่งผ่าไฟแดงเข้าบ่อยๆ มันอาจจะเกิดอันตรายขึ้นได้นะครับ……กุมพา หนุ่มวัยยี่สิบกว่า กล่าว ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ไอ้กรัง…………. เออ ปล่อยมันไปเถอะ หลายวันก่อนมีคนจากโรงพยาบาล มารับตัวมันไป ได้ข่าวว่ามันอยู่ได้สักสองสามวันก็หนีออกมา นี้มันก็หลายครั้งแล้ว เขาเลยปล่อยมันไปเสีย ชาวบ้านแถวนี้เขาก็ให้ข้าวให้ปลามันกินอยู่บ่อย ๆ…………. เอ่อนั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณลุง…….เออๆโชคดีนะไอ้หนู บอกเขาด้วยนะว่าท...