อ่านชีวิต อ่านวรรณกรรม ธัชนนท์ เสน่ห์

การอ่าน เเละ ประโยชน์จากการอ่าน การอ่านนั้นมีประโยชน์มากมาย คุณค่าจากการอ่านนั้น สามารถสร้างคนให้เป็นได้  การอ่าน ทำให้เราเป็นคนที่มีจินตนาการ  สามารถที่จะต่อสู้ เเละขจัดซึ่งปัญหารอบๆกายได้ ด้วยปัญญา  อีกทั้งยังทำให้เราเป็นคน ทันโลก ทันเหตุการณ์บ้านเมือง  ไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด โดยง่าย  การอ่าน..ในสมัยนี้มีนักอ่านน้อยลงขึ้นทุกวัน  ทำให้เราขาดบุคลากรที่มีความรู้ อ่านมาก อ่านน้อย อ่านทุกวัน จะเป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน อ่านให้มากจะรู้มากอ่านเข้าไว้  เเม้จะทุกข์จะสุขก็อ่านไป  จงรู้ไว้ การอ่าน เป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านต่อไปเเม้จะตายไปเป็นผี  เพราะการอ่านเปรียบเสมือนทำความดี ชีวิตนี้หากไม่อ่านลำบากตาย  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านเสียนะความรู้ไม่มีขาย เเม้จะซื้อหนังสือมามากมาย  เเต่ก็คงต้องอายหากไม่อ่าน  อ่าน อ่าน อ่าน  หนังสือมีให้อ่านอีกมากมาย  จงอย่าขายหน้าอายเพราะหนังสือ  จงอ่านเข้าเร่งเข้าจงฝึกปรือ จงยึด...

การอ่านนั้นมีประโยชน์มากมาย คุณค่าจากการอ่านนั้น สามารถสร้างคนให้เป็นได้  การอ่าน ทำให้เราเป็นคนที่มีจินตนาการ  สามารถที่จะต่อสู้ เเละขจัดซึ่งปัญหารอบๆกายได้ ด้วยปัญญา  อีกทั้งยังทำให้เราเป็นคน ทันโลก ทันเหตุการณ์บ้านเมือง  ไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด โดยง่าย  การอ่าน..ในสมัยนี้มีนักอ่านน้อยลงขึ้นทุกวัน  ทำให้เราขาดบุคลากรที่มีความรู้ อ่านมาก อ่านน้อย อ่านทุกวัน จะเป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน อ่านให้มากจะรู้มากอ่านเข้าไว้  เเม้จะทุกข์จะสุขก็อ่านไป  จงรู้ไว้ การอ่าน เป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านต่อไปเเม้จะตายไปเป็นผี  เพราะการอ่านเปรียบเสมือนทำความดี ชีวิตนี้หากไม่อ่านลำบากตาย  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านเสียนะความรู้ไม่มีขาย เเม้จะซื้อหนังสือมามากมาย  เเต่ก็คงต้องอายหากไม่อ่าน  อ่าน อ่าน อ่าน  หนังสือมีให้อ่านอีกมากมาย  จงอย่าขายหน้าอายเพราะหนังสือ  จงอ่านเข้าเร่งเข้าจงฝึกปรือ จงยึดถือหลักการอ่านเป็นสำคัญ    สองห้าห้า...

โศกนาฏกรรมในงานเขียน ฮ่าๆๆๆ………มึงเห็นไหม มึงเห็นท้องฟ้านั้นไหม ว่ามันสวยงามขนาดไหน ฮ่าๆๆ กูนี้แหละ คือผู้ที่บรรจงสร้างมัน กู กูคนเดียว ฮ่าๆๆๆ …… กรัง…ชายหนุ่มวัยกลางคนตะโกนดังขึ้นกลางสี่แยกไฟแดง มันบ้า ไอ้นี่มันเป็นคนบ้า แถวย่านนี้วะ ใครๆก็รู้จักมัน มันค่อนข้างเสียสติ หลายสัปดาห์ที่แล้ว มันฆ่าหมาที่ตลาด ตายแบบสดๆ บางคนก็เล่าว่ามันเป็นผีปอบ แต่กูว่าไม่วะ กูว่ามันหลอนเสียมากกว่า มันก็ไม่ต่างอะไรไปจากหมาที่ถูกฆ่านั้นแหละ มันโง่…ชายหนุ่มวัยหกสิบพูดขึ้นขณะเดินอยู่ริมถนน กับ พ่อค้าขายอักษร………….ผมว่าเราน่าจะหาทางเอาเขาไปรักษานะครับ ยิ่งปล่อยไว้แบบนี้ ดีไม่ดีเวลาเขาเกิดเสียสติ วิ่งผ่าไฟแดงเข้าบ่อยๆ มันอาจจะเกิดอันตรายขึ้นได้นะครับ……กุมพา หนุ่มวัยยี่สิบกว่า กล่าว ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ไอ้กรัง…………. เออ ปล่อยมันไปเถอะ หลายวันก่อนมีคนจากโรงพยาบาล มารับตัวมันไป ได้ข่าวว่ามันอยู่ได้สักสองสามวันก็หนีออกมา นี้มันก็หลายครั้งแล้ว เขาเลยปล่อยมันไปเสีย ชาวบ้านแถวนี้เขาก็ให้ข้าวให้ปลามันกินอยู่บ่อย ๆ…………. เอ่อนั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณลุง…….เออๆโชคดีนะไอ้หนู บอกเขาด้วยนะว่าท...

ตาบุญ.................... ตาบุญเศรษฐีใหม่ในย่านนี้ มีพื้นที่ทำกินมหาศาล มีลูกน้องที่จงรักชื่อไอ้ปาน ซึ่งอยู่คู่กับวิหารของตาบุญ ไอ้ปานผู้จงรักต่อเศรษฐี คอยทำงานประดับบารมีหนุน ทำทุกอย่างเพื่อความสุขของตาบุญ เเละเพื่อหวังจะขอทุนไปทำนา คืนหนึ่งไอ้ปานต้องร้องโฮ เมื่อลูกน้อยคนโตหกขวบกว่า มันปวดท้องเหมือนจะตายเเล้วเเม่นา... รีบเถิดหนา รีบพาฉันไปส่งหมอ..... ไอ้ปานไม่มีรถสักคัน จะไปยื่มใครกันดึกเเล้วหนอ ก็นึกได้คือเศรษฐีไม่รีรอ รีบวิ่งจ๋อไปหาพ่อตาบุญ พ่อเอ๋ยพ่อมหาจำเริญจ๋า โอ้พ่อนา...ช่วยเถิดพ่อช่วยหนุน ให้ฉันยื่มรถสักเดี๋ยวเถิดพ่อบุญ ฉันจะพาไอ้ขุนไปหาหมอ..... โอ้พ่อปาน...พ่อมหาจำเริญ พ่อก็พาลูกเดินไปสิหนอ มันดึกเเล้วใครเล่าจะเร่งรอ ให้พ่อช่วยเดินไปหนออย่าว่ากัน โปรดเถิดโปรดท่าน พ่อตาบุญ ข้าเคยช่วยทำงานของพ่อนั้น เเล้วไฉนเรื่องเเค่นี้...พ่อลืมกัน โอ้ว่าฉันคงหมดบุญเเล้วคืนนี้ ...ตาบุญหงาวปากกว้างเห็นลิ้นไก่ ไม่ทันไรก็เข้าบ้าน...เมินหน้าหนี คงสิ้นเเล้วบุญปาน...บารมี จำไว้พ่อบุญศรี....อย่าว่ากัน ไอ้ขุนมันหายปวดท้องเเล้ว โอ้ลูกเเก้วเหมือนบุญหนุนให้ฉัน เราทำนาปลูกข้าวเลี้ยงควายกัน โดยไม่หันหน้ามอ...

             ภาพวาด หน้าบ้าน สวนขวัญเเห่งความรัก มิตรเเม้นเธอสลักในม่านฝัน เรียนรู้ชีวิตด้วยนานวัน สองฝันเดินทางด้วยความรัก ............................................

นวนิยาย ตอนที่ 1 เรื่อง ลูกผู้ชาย...ของหมู่บ้าน ธัชนนท์ เขียน (ช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ) สามวันที่แล้ว ผมโดนตีไปสี่ห้าครั้ง ที่แขนขวายังบวมเป่ง แม่ฟาดผมด้วยขลุ่ยเก่าๆ เหตุของการโดนตีนั้นเกิดขึ้นจากอะไร ผมก็ยังไม่แน่ใจนัก อาจจะเป็นเพราะผม ทำสมุดการบ้านหาย หรือเพราะว่า ผมขี้เกียจที่จะตื่นนอนไปโรงเรียน ………ผมไม่ใช้คนที่เกียจคร้านหรอก แต่เป็นเพราะว่าสิ่งต่างๆรอบข้าง ทำให้ผมต้องเดินทางออกมาจากความสนุกสนานในกลุ่มเพื่อน ผมเป็นคนที่จะคิดแตกต่างจากคนอื่นมาก หรืออาจจะเป็นเพราะ แม่และพ่อ ปลูกฝังผมมาเช่นนั้น คือการวางตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากที่สุด สองสามวันมานี้ ผมมักจะเก็บตัวคนเดียวอยู่ในห้อง ใช้ชีวิตกับโลกออนไลน์ บอกเล่าสิ่งต่างๆผ่านสื่อที่ทันสมัยให้มากที่สุด แม่มักจะบอกผมว่า .....เรียนไม่ได้ก็ให้ออกจากโรงเรียนไป ! เพราะขืนเรียนต่อไป คงจะผลาญเงินพ่อแม่ไปฟรีๆแน่ เหตุนี้ผมจึงต้องวางตัวให้เป็น เหมือนผู้ใหญ่ให้มากที่สุด …………..ผมไม่ได้ออกจากโรงเรียนเหมือนที่แม่ว่า เพราะเพื่อนบ้านในละแวกเดียวกัน ก็เรียนกันเก่งๆทั้งนั้น หากผมออกจาก โรงเรียนไป ผมต้องกลายเพื่อนแกะดำในหงส์ขาวแน่ๆ ไอ้เดี่ยว ลูกป้าณี เศรษฐีเก่าในย่...