อ่านชีวิต อ่านวรรณกรรม ธัชนนท์ เสน่ห์

.........เรื่องนี้เกิดขึ้นนานเเล้ว นานจนผมต้องจำชื่อมามิไว้ในความทรงจำ มามิเป็นเเมวตัวน้อยเพศเมียน่ารัก ขนสีน้ำตาลสลับขาว วันนั้นผมจำได้ ผมเจอเเมวหลงทางตัวน้อยที่หลังบ้านเเล้วเรื่องราวที่เเสนซนก็เกิดขึ้นมากมายในครอบครัวของเรา.... ..........เเดดเช้าส่องมา ตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้นมัธยมเเล้วผมเคยจินตนาการว่าอยากเลี้ยงเเมวสักตัว เเล้วความฝันของผมก็ดูเหมือนว่าจะเป็นจริง... เเม่เเละยายไม่ค่อยชอบเลี้ยงเเมว ครั้งหนึ่งผมจำได้ว่ายายเคยขอยืมเเมวของป้าใกล้บ้าน มาปล่อยไว้ในห้องเก็บของคืนหนึ่งเพื่อให้มันได้จับหนู เเต่เเล้วเเมวตัวนั้นก็ได้ทำเรื่องที่ร้ายเเรงจนเเม่เเละยายโกรธมาก โหลปลาทอง เเตกลงโดยไร้สาเหตุในคืนนั้น ข้าวของเเตกหักไปหลายชิ้น เเต่หนูก็หมดไปเช่นกัน เช้าวันนั้นยายเลยคืนเเมวให้ป้าไปโดยไม่ขอยืมมาอีกเลย เเละนั่นก็เป็นสาเหตุให้เเม่เเละยายไม่ชอบเเมว....เเมวเป็นสัตว์น่ารัก ชอบนอนหลับ เเละขี้อ้อน ผมเลยเป็นอีกคนหนึ่งที่รักเเมว ....เย็นวันนั้นผมออกไปหลังบ้าน เพื่อเอาข้าวให้หมูหยอง เเต่ก็พลันได้ยินเสียงบางอย่าง มันร้องเหมี๋ยวๆ ฟังดูเพราะ ผมหันไปดูที่พุ่มไม้ เห็นเเมวตัวน้อยยืนอยู่ มันดูผอมมาก มองเห็นซ...

                 ผมชอบเลี้ยงสัตว์จำพวก แมว กระต่าย หมา หรือหนู มาก เพราะมันเป็นสัตว์ที่นิสัยดีน่ารัก ครั้งหนึ่งในช่วงมัธยมต้นแม่ได้ให้สัญญากับผมว่าจะซื้อหนูให้ผมสองตัวหากผมสอบได้เกรดดีๆ ผมตื่นเต้นและดีใจมากๆ ผมตั้งใจเรียนและทำผลการเรียนได้ดีขึ้นจนสำเร็จ ไม่กี่วันต่อมาแม่ก็ซื้อหนูให้ผม มันดูตัวเล็กกระจิดริด ไม่มีหาง แต่มีหูยื่นออกมานิดเดียว ตัวมันเป็นสีขาวหนึ่งตัว และสีขาวปนเทาอีกหนึ่งตัว มันมีฟันสองซี่ข้างหน้า ดูเหมือนปลายของไม้จิ้มฟันที่แหลมคม ขนของมันปุกปุยเหมือนปุยฝ้าย ดูแล้วน่ากอดมาก ผมเคยดูหนังฝรั่งบางเรื่องที่ปล่อยให้หนูหรือกระต่ายเดินเล่นอยู่ในบ้านได้อย่างอิสสระเสรี ผมเลยมีแนวความคิดว่าจะปล่อยให้หนูออกมาเดินเล่นบ้าง แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะมันวิ่งเร็วและชอบเล่นซ่อนแอบกับผมอยู่เสมอ แปลกเหมือนกันที่ผมไม่ได้ตั้งชื่อให้กับหนูทั้งสองตัว หรือว่าผมไม่ได้รักมันเสียแล้ว ที่บ้านเลี้ยงสัตว์ไว้เยอะแยะมากมาย ไม่ว่าจะเป็นหมา แมว หรือนก ซึ่งก็เป็นความใฝ่ฝันและความต้องการของผมทั้งนั้นเลย แม่เคยบอกกับผมว่าเราตั้งมีความรับผิดชอบในทุกๆอย่า...

การอ่าน เเละ ประโยชน์จากการอ่าน การอ่านนั้นมีประโยชน์มากมาย คุณค่าจากการอ่านนั้น สามารถสร้างคนให้เป็นได้  การอ่าน ทำให้เราเป็นคนที่มีจินตนาการ  สามารถที่จะต่อสู้ เเละขจัดซึ่งปัญหารอบๆกายได้ ด้วยปัญญา  อีกทั้งยังทำให้เราเป็นคน ทันโลก ทันเหตุการณ์บ้านเมือง  ไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด โดยง่าย  การอ่าน..ในสมัยนี้มีนักอ่านน้อยลงขึ้นทุกวัน  ทำให้เราขาดบุคลากรที่มีความรู้ อ่านมาก อ่านน้อย อ่านทุกวัน จะเป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน อ่านให้มากจะรู้มากอ่านเข้าไว้  เเม้จะทุกข์จะสุขก็อ่านไป  จงรู้ไว้ การอ่าน เป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านต่อไปเเม้จะตายไปเป็นผี  เพราะการอ่านเปรียบเสมือนทำความดี ชีวิตนี้หากไม่อ่านลำบากตาย  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านเสียนะความรู้ไม่มีขาย เเม้จะซื้อหนังสือมามากมาย  เเต่ก็คงต้องอายหากไม่อ่าน  อ่าน อ่าน อ่าน  หนังสือมีให้อ่านอีกมากมาย  จงอย่าขายหน้าอายเพราะหนังสือ  จงอ่านเข้าเร่งเข้าจงฝึกปรือ จงยึด...

การอ่านนั้นมีประโยชน์มากมาย คุณค่าจากการอ่านนั้น สามารถสร้างคนให้เป็นได้  การอ่าน ทำให้เราเป็นคนที่มีจินตนาการ  สามารถที่จะต่อสู้ เเละขจัดซึ่งปัญหารอบๆกายได้ ด้วยปัญญา  อีกทั้งยังทำให้เราเป็นคน ทันโลก ทันเหตุการณ์บ้านเมือง  ไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด โดยง่าย  การอ่าน..ในสมัยนี้มีนักอ่านน้อยลงขึ้นทุกวัน  ทำให้เราขาดบุคลากรที่มีความรู้ อ่านมาก อ่านน้อย อ่านทุกวัน จะเป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน อ่านให้มากจะรู้มากอ่านเข้าไว้  เเม้จะทุกข์จะสุขก็อ่านไป  จงรู้ไว้ การอ่าน เป็นสิ่งดี  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านต่อไปเเม้จะตายไปเป็นผี  เพราะการอ่านเปรียบเสมือนทำความดี ชีวิตนี้หากไม่อ่านลำบากตาย  อ่าน อ่าน อ่าน  อ่านเสียนะความรู้ไม่มีขาย เเม้จะซื้อหนังสือมามากมาย  เเต่ก็คงต้องอายหากไม่อ่าน  อ่าน อ่าน อ่าน  หนังสือมีให้อ่านอีกมากมาย  จงอย่าขายหน้าอายเพราะหนังสือ  จงอ่านเข้าเร่งเข้าจงฝึกปรือ จงยึดถือหลักการอ่านเป็นสำคัญ    สองห้าห้า...

โศกนาฏกรรมในงานเขียน ฮ่าๆๆๆ………มึงเห็นไหม มึงเห็นท้องฟ้านั้นไหม ว่ามันสวยงามขนาดไหน ฮ่าๆๆ กูนี้แหละ คือผู้ที่บรรจงสร้างมัน กู กูคนเดียว ฮ่าๆๆๆ …… กรัง…ชายหนุ่มวัยกลางคนตะโกนดังขึ้นกลางสี่แยกไฟแดง มันบ้า ไอ้นี่มันเป็นคนบ้า แถวย่านนี้วะ ใครๆก็รู้จักมัน มันค่อนข้างเสียสติ หลายสัปดาห์ที่แล้ว มันฆ่าหมาที่ตลาด ตายแบบสดๆ บางคนก็เล่าว่ามันเป็นผีปอบ แต่กูว่าไม่วะ กูว่ามันหลอนเสียมากกว่า มันก็ไม่ต่างอะไรไปจากหมาที่ถูกฆ่านั้นแหละ มันโง่…ชายหนุ่มวัยหกสิบพูดขึ้นขณะเดินอยู่ริมถนน กับ พ่อค้าขายอักษร………….ผมว่าเราน่าจะหาทางเอาเขาไปรักษานะครับ ยิ่งปล่อยไว้แบบนี้ ดีไม่ดีเวลาเขาเกิดเสียสติ วิ่งผ่าไฟแดงเข้าบ่อยๆ มันอาจจะเกิดอันตรายขึ้นได้นะครับ……กุมพา หนุ่มวัยยี่สิบกว่า กล่าว ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ไอ้กรัง…………. เออ ปล่อยมันไปเถอะ หลายวันก่อนมีคนจากโรงพยาบาล มารับตัวมันไป ได้ข่าวว่ามันอยู่ได้สักสองสามวันก็หนีออกมา นี้มันก็หลายครั้งแล้ว เขาเลยปล่อยมันไปเสีย ชาวบ้านแถวนี้เขาก็ให้ข้าวให้ปลามันกินอยู่บ่อย ๆ…………. เอ่อนั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณลุง…….เออๆโชคดีนะไอ้หนู บอกเขาด้วยนะว่าท...

ตาบุญ.................... ตาบุญเศรษฐีใหม่ในย่านนี้ มีพื้นที่ทำกินมหาศาล มีลูกน้องที่จงรักชื่อไอ้ปาน ซึ่งอยู่คู่กับวิหารของตาบุญ ไอ้ปานผู้จงรักต่อเศรษฐี คอยทำงานประดับบารมีหนุน ทำทุกอย่างเพื่อความสุขของตาบุญ เเละเพื่อหวังจะขอทุนไปทำนา คืนหนึ่งไอ้ปานต้องร้องโฮ เมื่อลูกน้อยคนโตหกขวบกว่า มันปวดท้องเหมือนจะตายเเล้วเเม่นา... รีบเถิดหนา รีบพาฉันไปส่งหมอ..... ไอ้ปานไม่มีรถสักคัน จะไปยื่มใครกันดึกเเล้วหนอ ก็นึกได้คือเศรษฐีไม่รีรอ รีบวิ่งจ๋อไปหาพ่อตาบุญ พ่อเอ๋ยพ่อมหาจำเริญจ๋า โอ้พ่อนา...ช่วยเถิดพ่อช่วยหนุน ให้ฉันยื่มรถสักเดี๋ยวเถิดพ่อบุญ ฉันจะพาไอ้ขุนไปหาหมอ..... โอ้พ่อปาน...พ่อมหาจำเริญ พ่อก็พาลูกเดินไปสิหนอ มันดึกเเล้วใครเล่าจะเร่งรอ ให้พ่อช่วยเดินไปหนออย่าว่ากัน โปรดเถิดโปรดท่าน พ่อตาบุญ ข้าเคยช่วยทำงานของพ่อนั้น เเล้วไฉนเรื่องเเค่นี้...พ่อลืมกัน โอ้ว่าฉันคงหมดบุญเเล้วคืนนี้ ...ตาบุญหงาวปากกว้างเห็นลิ้นไก่ ไม่ทันไรก็เข้าบ้าน...เมินหน้าหนี คงสิ้นเเล้วบุญปาน...บารมี จำไว้พ่อบุญศรี....อย่าว่ากัน ไอ้ขุนมันหายปวดท้องเเล้ว โอ้ลูกเเก้วเหมือนบุญหนุนให้ฉัน เราทำนาปลูกข้าวเลี้ยงควายกัน โดยไม่หันหน้ามอ...

             ภาพวาด หน้าบ้าน สวนขวัญเเห่งความรัก มิตรเเม้นเธอสลักในม่านฝัน เรียนรู้ชีวิตด้วยนานวัน สองฝันเดินทางด้วยความรัก ............................................